W tym artykule piszę o tym, jaki wpływ na nasze życie zawodowe mają rodzice, nawet jeśli nigdy z nami nie rozmawiali o pracy.
Jeszcze nieco ponad 100 lat temu zawody i pozycja społeczna przekazywane były z pokolenia na pokolenie. Syn rolnika uprawiał ziemię, syn kupca handlował, córka robotnicy sama takową się stawała itd.
Czasy się zmieniły. Wybór zawodowej drogi zgodny z naszymi preferencjami jest nieporównanie łatwiejszy.
Dobrze jest nam z poczuciem, że jesteśmy „self-made”, że nasza kariera i droga życiowa to wyłącznie nasza zasługa. Dużo mniej oczywisty jest fakt, że to, jak byliśmy wychowywani, kim byli nasi rodzice, jak budowali z nami relacje, co nam mówili, czego i jak uczyli, jak nas motywowali, kontrolowali i kochali, ma gigantyczne znaczenie dla całego naszego życia. Pisze o tym wielu autorów, chociażby Suzan Forward w książce „Toksyczni Rodzice”.
Czy wiesz, że:
– Duża część negatywnych myśli i przekonań, jakie mamy o sobie, to słowa naszych rodziców – pojawiają się w naszych głowach w postaci ulotnych myśli, np. „daj sobie spokój, to za trudne dla Ciebie”, „jesteś głupia!”, „ty się do tego nie nadajesz”. Słowa te rodzice wypowiadali być może w złości, jednak mimo to często zostają one z nami na całe życie, utrudniając nam zmiany i rozwój.
– Wiele osób nie zdecydowało się na to, by pójść w życiu zawodowym za swoją pasją, wybrało zaś zawód w którym widzieli ich rodzice. Znaczna część z nich nie czuje się w życiu na właściwym miejscu.
– Większość naszych lęków i obaw, np. strach przed nieznanym, wydawaniem pieniędzy, oceną innych, również wynieśliśmy z domu.
Wchodząc w dorosłość mamy różną gotowość do tego, by wziąć odpowiedzialność za własne życie. Jeśli rodzice uważali, że rozmowy o tym, jak rozwiązywać trudne sytuacje w relacjach czy np. o zaciąganiu kredytów nie powinny Ciebie dotyczyć, jest wielce prawdopodobne, że dopiero w dorosłym życiu będziesz miał/miała szansa się tych rzeczy nauczyć. Jeśli słabo dogadywali się ze sobą i żyli w konflikcie – Tobie też prawdopodobnie zabrakło na progu dorosłego życia umiejętności związanych z budowaniem relacji.
Obraz nas samych ukształtowany w młodości często ma siłę ograniczającą nasze aspiracje i marzenia, choć nader często jest nieprawdziwy. Co gorsza, wiele przekonań na nasz własny temat jest ukrytych – tzn. kierujemy się nimi w życiu nie zdając sobie z tego sprawy i w efekcie to raczej one kierują nami z „tylnego siedzenia”.
Jak Ty sam/sama możesz rozpoznać u siebie problem ograniczających przekonań wyniesionych z domu? Jeśli masz często problemy z określeniem czego chcesz lub czego potrzebujesz, łatwo wpadasz w gniew, cierpisz z powodu niskiego lub chwiejnego poczucia własnej wartości, trudno Ci się dogadać z innymi – jest bardzo prawdopodobne, że cierpisz z powodu wyniesionych z domu przekonań i negatywnego obrazu samej/samego siebie.
Jak możesz sobie pomóc? Jedną z najlepszych dróg jest terapia, jednak jeśli Twoje problemy nie są nadmiernie głębokie, bardzo pomoże Ci też klasyczny coaching. W trakcie procesu coachingowego zbadasz swoje przekonania i samoocenę, odkryjesz gdzie kryje się Twój problem i przy wsparciu coacha zaczniesz budować alternatywne, wspierające Cię przekonania.
Czasem mała zmiana w myśleniu zmienia bardzo dużo w życiu.
Aut. Katarzyna Szełemej-Pobożniak| Coach kariery bez granic | mentorka wrażliwości międzykulturowej